O 20 de marzo celebramos o
Día Internacional da Narración Oral, unha data para reivindicar o valor da arte ancestral de contar historias.
O 20 de marzo comezou a conmemorarse en Suecia en 1991, cando os integrantes da rede de narradores suecos decidiron festexar o equinoccio contando contos por todo o pais.
Un evento que co paso dos anos foi gañando forza a nivel internacional, tamén no noso pais. Este ano en Galicia, ademais da difusión dun manifesto asinado pola escritora Fina Casalderrey que reproducimos ao final deste artigo, o Festival Internacional de Narración Oral Atlántica e os colectivos “Falando a boca chea...”, “Sete Falates Pontevedra” e “Noga-Narración Oral Galega” organizan unha serie de sesións contacontos coa colaboración dos concellos de Santiago, As Neves, Mondariz, Pontevedra, Ourense, A Coruña, Brión, Fene, Pobra do Caramiñal, Ribeira e o Porriño.
Nelas participarán destacadas/os artistas e narradoras/res.
Contacontos de Charo Pita en Brión
En Brión, contaremos coa presenza da nosa amiga Charo Pita, que presentará un serán de narración oral o sábado 20 de marzo, ás 12:00 h. na Sala Municipal de Exposicións (planta baixa da Casa da Cultura).
Un espectáculo para toda a familia ao que poderemos asistir de balde. O único requisito necesario será inscribirse previamente para reservar butaca. Poderémolo facer chamando aos teléfonos 981 50 99 69 (biblioteca) ou 981 50 99 08 (Casa da Cultura). Tamén solicitándoo por escrito aos enderezos de correo electrónico da biblioteca.
Manifesto de Fina Casalderrey
Quen nos cativou algunha vez cun deses contos que nos abrazou, nos sorprendeu e nos sacudiu as emocións todas multiplicando as nosas endomorfinas gozosas? Quizais foi esa mestra que deu coa fórmula máxica para que fósemos á escola felices? O pai que deitou palabras doces no noso oído para borrarnos un pesadelo? Foi acaso a avoa que manexa os rudimentos do narrador de maneira natural para nos desvelar historias do noso rico folclore, as mesmas que ela recibira noutrora da súa avoa onda o lume morno dunha lareira? Talvez foi un narrador ou unha narradora profesional, capaz de sucar os mares e derrubar fronteiras coa autoridade de quen domina os segredos da oralidade? Ben seguro que se trata de alguén que nos ama, pois, como diría o gran contador galego Xabier P. Docampo, “contar é o acto de amor máis sublime que un ser humano pode realizar”.
Hoxe, 20M de 2021, imaxino un despregue apoteótico de afectos, de historias marabillosas, vellas e novas, coñecidas e inéditas, de risa, de medo, de amor, de intriga... voando alto, cal aves migratorias, por riba de todos os tellados e de todas as pandemias do planeta —dende Suecia a Australia, dende Galicia ao resto de España, a Canadá, México...—, pousando nos teatros, nas escolas, nos hospitais, nas rúas, nas casas... o seu poder de sedución para entraren polos cinco sentidos de milleiros e milleiros de nenas e nenos, vacinándoos contra todo o feo, sementando no seu espírito as máis ricas e variadas sensacións, esas que fan soñar grande.
Neste xusto instante, nun punto minúsculo do mapa de Galicia, unha nena de ollos preguntóns chamada Sofía abre fascinada as portas ao mundo da narración oral. A piques de cumprir catro meses de vida —e despois de escoitar na voz que a aleita os primeiros contos de lobos e raposos, mouras de longos cabelos que se peitean con peites de ouro, serpes encantadas e carapuchiñas, parrulos feos... —, Sofía experimenta o pracer de ser ela quen balbuce o máis fermoso dos relatos como agasallo á súa nai. Ambas as dúas, felizmente sorprendidas, míranse aos ollos nunha danza única. A nai déixase levar polo entusiasmo da pequena contadora e comproba que o mundo enteiro cabe nas pupilas excitadas de Sofía, a nena que cos seus balbucidos emprende os primeiros voos na arte de narrar. Ese privilexio!
Contar e escoitar, crear mundos... é unha necesidade perenne do ser humano dende o comezo dos tempos e das idades.
