Despois "De ratos e homes" (Of Mice
and Men, 1937). de John
Steinbeck imos ler "Historias de cronopios y de famas" de Julio de Cortazar.
A obra
"Historias de cronopios y de famas" (1962) é un dos libros lendarios de Julio Cortázar. Postulación dunha mirada poética capaz de enfrontar as miserias da rutina e do sentido común, Cortázar toma aquí partido pola imaxinación creadora e o humor corrosivo dos surrealistas.
Esta colección de contos e viñetas entrañables é unha introdución privilexiada ao mundo inesgotable dun dos máis grandes escritores deste século e un antídoto seguro contra a solemnidade e o aburrimento.
Sen dúbida ningunha, con este libro Cortázar sela un pacto de complicidade definitiva e incondicional cos seus lectores.
Fonte: Alfaguara
O autor
Julio Cortázar naceu en Bruxelas o 26 de Agosto de 1914, de pais arxentinos. Chegou á Arxentina aos catro anos. Paso a infancia en Bánfield, graduouse como mestre de escola e iniciou estudos na Universidade de Buenos Aires, os que debeu abandonar por razóns económicas. Traballou en varias vilas do interior do país. Ensinou na Universidade de Cuyo e renunciou ao seu cargo por desavinzas co peronismo. En 1951 afastouse da Arxentina e dende entón traballou como tradutor independente da Unesco, en París, viaxando constantemente dentro e fóra de Europa. En 1938 publicou, co pseudónimo Julio Denis, o libriño de sonetos ("muy mallarmeanos", dixo despois el mesmo) "Presencia". En 1949 aparece a súa obra dramática "Los reyes". Apenas dous anos despois, en 1951, publica "Bestiario": xa xorde o Cortázar cegador pola súa fantasía e a súa revelación de mundos novos que irán enriquecéndose na súa obra futura: os inesquecibles tomos de relatos, os libros que desbordan toda categoría xenérica (poemas-contos-ensaios á vez), as grandes novelas: "Los premios" (1960), "Rayuela" (1963), "62/Modelo para armar" (1968), "Libro de Manuel"(1973). O refinamento literario de Julio Cortázar, as súas lecturas case inabarcables, o seu incesante fervor pola causa social, fan del unha figura de cegadora riqueza, constituída por paixóns ás veces encontradas, pero sempre asumidas con el mesmo, xenuíno ardor. Julio Cortazar morreu en 1984 pero o seu paso polo mundo seguirá suscitando o fervor dos que coñeceron a súa vida e a súa obra.
0 comentarios :
Publicar un comentario